Imagine "Żeby coś zyskać , trzeba coś stracić" rozdział : 49

                                   Czyli Imagine z Zaynem cz. 49

Przed przeczytaniem włacz to :
http://www.youtube.com/watch?v=A_af256mnTE

Odruchowo odebrałam komórkę.
Gdy usłyszałam przekazaną mi wiadomość telefon upadł mi na ziemię.
Moje łzy toczyły sie powoli po poliku , słyszałam ich stukot o podłogę , powoli zaczęło to do mnie docierać...
-Ale przecież to nie może być prawda !.-Krzyknęłam prosto w twarz Malikowi.
-[T.I.] co się stało ?.-Zapytał strasznie zdziwionym moim zachowaniem.
Chciałam upaść na ziemię , jednak mulat złapał mnie w swoje ramiona i nie chciał puścić.
-Zayn puść mnie !.-Krzyknęłam a przed oczami miałam jedną jedyna myśl.
-Ale co się stało ?.-Zapytał przerażony chłopak.
W końcu pomyślalam ,ze gdyby nie Zayn to by się nie stało.
Podniosłam się i wyrwałam z ramion mualata.
Moje ściśniete ręce w pięści zaczęły go bić po okolicy klatki piersiowej z średnią siłą.
-To wszystko przez ciebie Zayn !. Nienawidzę cię !. Jak mogłeś !.-Krzyknęłam ,a z moich oczu znowu zaczęły się lać łzy.
-Co się stało kochanie ?.-Zapytał po raz któryś mulat.
-Mój ojciec umarł w wypadku rozumiesz !?. Gdyby nie ty dalej by żył !. Moja matka leży w szpitalu w stanie krytycznym !.- Krzyknęłam odpychając go od siebie , biorąc tylko płaszcz i kluczyki od samochodu, biegłam.
Slyszałam jak Zayn biegnie za mną ,ale ja nie mialam ochoty z nim rozmawiać, nie chciałam ,aby mnie pocieszał bo to i tak nic by nie dało , myślałam tylko o tym ,zeby spotkać się z mamą.
Wsiadłam w samochód i widząc sylwetkę Zayna łapiącego się za głowę , odjechałam.
Po 10 minutach jazdy byłam na miejscu , szybko wysiadłam z samochodu.
Pielęgniarka wskazała mi drogę do sali mojej mamy.
W życiu nie sądziłam ,ze zobaczę ją w takim stanie.
Cała posiniaczona , zabandażowana , poharatana.
Moje oczy napłynęły łzami , zaczęly powoli spływac po moim poliku.
Szybko usiadłam na krześle obok łózka szpitalnego w którym leżała moja mamusia.
Ona popatrzala na mnie swoimi zielonymi oczami.
Lekarz wszedł na chwilę , poprosił mnie o wyjście ,a ja czekałam na poczekalni.
Dopiero wtedy do mnie dotarło ,ze została mi tylko ona ,że nigdy nie zobaczę mojego ojca...
Czekałam okolo 20 minut , kopiac butem w ścianę, placząc jak nigdy wczesniej.
W końcu lekarz wyszedł ,a ja weszłam ponownie na sali.
Ponownie usiadłam na krzesło , złapałam mamę za ręke.
Widziałam jak po jej poliku spływa łza , jednak ma uśmiech na twarzy.
-Mamo co się stało ?.- Powiedzialam strasznie zaciekawiona.
-Opowiesz mi trochę o tym twoim przemiłym narzeczonym ?.-Zapytała ,a uśmiech z jej twarzy tak samo jak łzy nie zniknęły , wręcz przeciwnie.
-Mamo przecież sama go poznasz !. Prosze cię nie zostawiaj mnie !. Nie mozesz mi teraz tego zrobić !. Ja cię kocham !. Bardzo cię kocham i nie zniosę życia bez ciebie !. Jesteś dla mnie najważniejsza-Powiedziałam coraz mocniej ściskając jej ręke
... / 40 komentarzy pisze dalej , piszcie co sądzicie o tej czesci w komentarzu. ^^ Więc  jezeli będzie 40 komentarzy postaram się napisać w tym tygodniu dalszą część. :)