Imagine "Żeby coś zyskać , trzeba coś stracić" rozdział : 26

                   Czyli 26 cz. Imagine o Zaynie 

Lekarka podeszła do mnie , złapała mnie mocno za ręke i powiedziała : 

-Obawiam się ,że do końca życia będzie na wózku inwalidzkim , przykro mi . 

Nie mogłam w to uwierzyć , Malik przeze mnie został kaleką , przez to ,że chciał mnie uratować . 

Usiadłam na krześle i schowałam twarz rękoma . 

Byłam załamana ... 

Louis usiadł koło mnie , zaczął mnie przytulać . 

-[T.I.] będzie dobrze . -Powiedział w pewnym momencie .

-Nie będzie dobrze rozumiesz ?!. -Wstałam z krzesła wyrywając się z uścisku chłopaka .- To nie przywróci Zaynowi normalnego życia ! . 

-Uspokój się . -Powiedział chłopak podchodząc do mnie . 

-Odejdź ! . -Krzyknełam . -Chce być sama ! . 

Chłopak niechętnie usiadł na krześle i zaczął wpatrywać się w jeden punkt . 

Ja usiadłam na schodach , gorzko płacząc .

Nagle poczułam jak ktoś koło mnie usiadł . 

Myślałam ,że to Louis dlatego powiedziałam : 

-Louis ile razy ci mówiłam ...

Jednak podniosłam lekko głowę i zauważyłam przeuroczą dziewczynkę . 

-Niech pani nie płacze . -Powiedziała uśmiechając się do mnie . 

Wziełam małą na kolanach . 

-Kochanie jak masz na imię ? . -Zapytałam . 

-Ja mam na imię Emma , a pani ? . -Zapytała piskliwym głosikiem .

-Ja jestem [T.I.] ,a gdzie twoi rodzice ? . 

-Moi rodzice , zaraz ci ich przedstawię ... -Powiedziała ciągnąc mnie za ręke .

Zaprowadziła mnie do jednej z sali . 

Była tam pani która pomagała swojemu mężowi wejść na wózek inwalidzki . 

Stanełam jak mur , nie wiedząc co mam zrobić . 

Poczułam jak ktoś szarpie mnie za ręke . 

-No chodź ! . -Krzykneła dziewczynka . 

Podeszłam do jej rodziców . 

Byli bardzo mili , mała od razu wskoczyła tacie na kolana . 

Od razu zaczeliśmy rozmowę , naprawdę tworzyli zgraną rodzinę . 

Kochali się i to było najważniejsze . 

Aż łezka w oku mi się zakręciła . 

W pewnym momencie złapałam się za brzuch i pomyślałam ,że podobnie może wyglądać nasza rodzina , moja , Zayna inaszego dziecka . 

Wymieniłam się z nimi numerami telefonu , podziękowałam za rozmowę i poszłam zobaczyć co tam u Zayna.

Usiadłam na krześle , złapałam go mocno za ręke i zaczełam go przepraszać .

Po prostu serce mi pekało ,ze to wszystko stało się przeze mnie. 

Szkoda ,że on mnie nie słyszal ... 

Wypłakiwałam się , mówiłam do niego . 

Myślałam o tym ,żeby odpocząć od tego związku , wyjechać do rodziny , do domu . 

-Zayn ja nie umiem tak dłużej żyć , przebudź się , zrób to dla mnie ... - Mówiłam dławiąc się lzami . 

Chłopak nie odpowiadał . 

Obróciłam sie w drugą stronę , próbując wszystko poukładać sobie w głowie  . 

Wtedy poczułam dotyk ciepła na moim ramieniu i głos który tak chciałam usłyszeć ... / 40 komentarzy pisze dalej , trochę krótki ,ale komp mi się psuje , można powiedzieć ,że zepsuł i pisze z brata który mnie pogania , przepraszam , więc powiem wam ,że postanowiłam trochę przedłużyć to opowiadanie , chociaż do 30 rozdziałów . :) Cieszycie się ? . :D Piszcie co o tym myślicie . :D